Alternatywna historia kina #12: Diuna Alejandro Jodorowsky’ego

W tym tygodniu jeden z najbardziej nieodżałowanych anulowanych filmów, adaptacja Diuny w reżyserii kontrowersyjnego Alejandro Jodorowsky’ego.

Zanim David Lynch stworzył swoją pogardzaną adaptację Diuny, za przeniesienie kultowej powieści Franka Herberta na srebrne ekrany, miał odpowiadać Alejandro Jodorowsky.

Twórca w 1974 wszedł w posiadanie praw do ekranizacji powieści i produkcja szybko ruszyła. Za muzykę do filmu miało odpowiadać samo Pink Floyd wraz z zespołem Magma, a jednym ze scenografów miał być H.R. Giger, potem twórca kultowej postaci Obcego. Za efekty specjalne miał odpowiadać Dan Obanon.

Obsada miała być… dziwna. Jednak czego można by się spodziewać po twórcy chociażby Świętej Góry? Lista nazwisk jest naprawdę imponująca: Salvador Dali, Orson Welles, Gloria Swanson, David Carradine, Mick Jagger, Udo Kier, i Amanda Lear. W rolę Paula Atrydy (główny bohater) miał wcielić się dwunastoletni syn Jodorowsky’ego Brontis.

Jodorowsky wydał na preprodukcję 2 miliony dolarów (budżet miał wynosić 9.5 miliona) i napisał skrypt wielkości książki telefonicznej, który skutkowałby dwunastogodzinnym filmem. Z pewnością nie miało to potencjału kasowego, ale ogromny potencjał na kultowego klasyka.

Film miał przypominać tripa na LSD. Hollywood zdecydowało, że nie ma szans na sprzedanie tego projektu i zakręciło kurek z pieniędzmi. Zresztą filmy sci-fi nie były wtedy specjalnie rentowne, do czasu Gwiezdnych Wojen (1977, reż. George Lucas).

O projekcie powstał film Jodorowsky’s Dune (2013, reż. Frank Pavich).

Kolejny odcinek jak co tydzień, w następny piątek, 26 października. Jednak może być pewne opóźnienie, ponieważ będę na przedpremierze Narodzin Gwiazdy.

Dodaj komentarz

Create a website or blog at WordPress.com

Up ↑

Design a site like this with WordPress.com
Rozpocznij